Może to głupie, ale mimo tego iż on ON tak bardzo mnie zranił, ja za nim tęsknie.Za Jego dotykiem,spojrzeniem,uśmiechem,zapachem, po prostu za Nim całym. Chwile z Nim spędzone były najpiękniejszymi chwilami moim życiu.Wieczorem czekałam tylko aż się pojawi an czacie i pisaliśmy do 3 w nocy, potem z ogromnym uśmiechem na twarzy kładłam się do łóżka wiedząc, że jutro znowu Go zobaczę.Wspominałam wtedy wspaniale spędzony dzień właśnie z nim. A teraz? Teraz on stał się największym wspomnieniem z jednej strony najpiękniejszym z drugiej najgorszym.Teraz każdego wieczora kładę się do łóżka wylewając łzy w poduszkę, oglądając Jego zdjęcia, nasze wspólne nagrania i strasznie żałuję, że to nie ja teraz jestem z nim gdzieś tam tylko ONA.Najgorsze jest to, że dosłownie na każdym kroku spotykam się ze wspomnieniami związanym z nim.Wszystko mi o nim przypomina, ubrania,biżuteria, torebka,słowa, gesty,spojrzenie w szkole, nie usunięte rozmowy które dołują najbardziej.Kiedyś było "kochanie,skarbie" teraz "spierdalaj, nie jesteś mi potrzebna". Wciąż mam głupią nadzieję, że jeszcze będzie jak dawniej, że On wróci. Teraz zostały po nim tylko wspomnienia. Teraz mogę już tylko czekać,czekać.....
