Na własne życzenie stajesz się moją przeszłością.

Najmocniej i najgłębiej rani nas obojętność.To, że nie ma osoby dla której bylibyśmy najważniejsi. To, że nie mamy komu się wygadać i do kogo przytulić.Co się dzieje z ludźmi w XXI wieku? To oni się tak zmieniają, czy ja nie pasuję do reszty? Teraz każdy dba o swój czubek nosa. Ma w nosie innych, nie wspominając o osobach, które wcześniej znaczyły bardzo wiele, można powiedzieć- wszystko. Ale cóż, takie życie, zawsze pod górkę.

***

 W ciszy koło czwartej nad ranem słyszałam,
jak powoli rosną korzenie samotności.

 Niektórzy szukają rzeczy,
które stracili dawno temu.
Rzeczy,
których mogą nigdy nie znaleźć

                                                           Każdy ma takie chwile,
                                                            że się po cichu żegna.

Pamiętam każdą wspólnie spędzoną chwilę.
A w każdej było coś wspaniałego.
Nie potrafię wybrać żadnej z nich i powiedzieć: ta znaczyła więcej niż pozostałe.

Jest tyle do zapomnienia.

 

Czasem boli mniej, czasem bardziej, czasem jest to jak muśnięcie palcami o policzek, a czasem jak okopanie moich żeber.
nie potrafię zapomnieć.

Przyszła wiosna. 

 Następnie nadejdzie lato,jesień,zima.

Minie rok.

Dwa lata, dziesięć.

Zapomnimy.

najbardziej boję się, że Cię spotkam.
miniemy się przy wejściu do pociągu.
zobaczę Cię w drodze do szkoły, idąc po zakupy,
tankując samochód na jednej z setek stacji benzynowych.
albo przepuszczę Cię na przejściu dla pieszych.
najbardziej boję się, że nie będę wiedziała co zrobić.

Jest tyle do zapomnienia. 

 Czasami kłamię,
kiedy pytasz,
czy jest dobrze.

moja miłość, mój ból.

 Wspomnienia bolą... Zabijają. Zabijają od środka, mimo że na zewnątrz wydajemy się normalni. Nikt nie wie, co przeżywamy wewnątrz. Nikt nie jest w stanie nam pomóc. Bo gdy tylko zostajemy sami to wszystko do nas wraca. A kiedy już zapomnisz, ja będę pamiętać za nas oboje.

 Tęsknota to najgorsza tortura - sprawia, że możesz umierać każdego dnia po trochu,
przez tygodnie,
miesiące,
lata.
Przez całe życie.

 

To takie przykre nie móc żyć bez kogoś,
kto może żyć bez nas.
Potrzebować kogoś,
kto nie potrzebuje nas

 

 Za każdym razem gdy ze mną nie rozmawiasz
umieram trochę w środku.

 "Nikt nie uczyni Cię szczęśliwym,jeśli najpierw nie odnajdziesz szczęścia w sobie"

Po raz setny

Ten post jest dość wyjątkowy. Jest to setny post na tym blogu. Po raz setny opisuję tu swoje emocje. Starałam się dodawać notki codziennie, więc już ponad 100 dni nie radzę sobie ze sobą. Już od ponad stu dni nie ma Cię obok mnie. Po raz setny tęsknię, po raz setny odczuwam ból, po raz setny odczuwam samotność i po raz setny nie wiem co z tym zrobić, po raz setny chcę Ci wszystko powiedzieć i po raz setny nie mogę. STO, dla niektórych to bardzo mało, dla mnie cała wieczność. 

 Nie obiecuj mi niczego.
Najlepiej nie wypowiadaj przy mnie tego słowa. Nienawidzę obietnic.
Nie wierzę w nie.
Brak obietnic jest lepszy.
Brak obietnic nie niesie za sobą zawodu.
Brak obietnic mniej boli.

Podobno ludzie nie mogą spać kiedy się boją.
Ale przychodzi taki moment,
kiedy rzeczywistość staje się nie do zniesienia
i wtedy właśnie śpi się dużo.
Bo jak się śpi,
to nie trzeba się martwić,
nie trzeba się bać, nie trzeba podejmować decyzji..

 Krótki manifest o samotności.

Ona nie unosi się dźwiękiem.
Nie szuka poklasku.
Chlubi się ciszą.

Niekończące się spacery.
Towarzyszem nocnych rozmów
Przydrożne lampy.
pustka zimnego miasta.
I drzewa w parku.
Huśtawka co skrzypi.
I śpiące ptaki.

Wsłuchiwanie się w odgłos własnych kroków.
Niosących wyraźne echo wewnątrz pustego zziębniętego serca.

Samotność to brak zegarka.

Jedyną Jej wadą brak dotyku.
Skóry.
Włosów.
Zapachu.

[...] Człowieka...

Samotność to wielki bunt.
Przeciwko samemu sobie.

Nie wiesz jak chce byś był obok mnie

 A jednak czekam
i zdaje mi się,
że życie jest jednym wielkim oczekiwaniem
na kogoś,
kto nie przyjdzie,
na coś co się nie spełni.

 Piekło jest wtedy,
kiedy ludzie,
których kochasz najbardziej na świecie,
sięgają po twoja duszę i wyrywają ci ją.
I robią to tylko dlatego,
że mogą.

Nie wiesz jak , jak chce byś był obok mnie.

 

Zastanawiam się nad tym wszystkim 

i jak zwykle wraca do mnie wspomnienie wspólnie spędzonego czasu.
Cofam się pamięcią do chwili,
kiedy się to zaczęło,
ponieważ wspomnienia to jedyne,
co mi pozostało.

Temu jednemu mężczyźnie

Wiesz, temu jednemu mężczyźnie chciałabym dać, tak zwyczajnie, tak najzwyczajniej w świecie - jak podarek imieninowy czy urodzinowy - całe moje życie. Bez reszty. Chciałabym być z nim i podróżować z nim, i czekać na niego wtedy, kiedy nie mógłby mnie ze sobą zabierać. Chciałabym dla niego utrzymywać dom w czystości i robić zapasy na zimę, kompoty, konfitury, marynować grzyby, kwasić ogórki, butelkować szczaw, pomidory, kisić kapustę i inne wspaniałości. Chciałabym mu zrobić na drutach albo na szydełku długi długi ciepły szalik i ciepły sweter, i ciepłe rękawiczki, i ciepłą czapkę, i bardzo ciepłe skarpety, i w ogóle. Bo to tak jest, że dla siebie, owszem, można coś tam zrobić, ale dla drugiego człowieka to już można coś niesamowicie pięknego zrobić, wszystko.

Wszystko.

To czasem trwa.
To może nawet bardzo długo trwać
- zanim się wszystko ułoży.

 

 

 

Czasem mi się przyśnisz
i ciężko z łóżka potem wstać. 

 

 "Po długich tygodniach pozbierałeś się, ale wiesz, że nadejdzie taki dzień, kiedy znowu ją zobaczysz i w sekundzie rozsypiesz się na kawałki..."

Smutno czy nudno? W sumie wszystko jedno, chcę tylko żebyś był teraz ze mną.

 

 

 

 

Wspomnienia wywołują ból.
Najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

Piątek Czternastego Lutego..

Poddaję się.
  To całe zabieganie,
staranie się,
  domaganie się jest ponad moje siły.
Choć raz w moim życiu niech pojawi się ktoś,
  kto zawalczy o mnie.
Kto poświęci na mnie swój czas,
  myśli,
uczucia.
  Kto nie będzie się wahał,
zastanawiał,
  kazał mi czekać.
Kto pokocha mnie tak mocno,
  że wszystko inne straci znaczenie.
Kto będzie pewny.
  Choć raz niech ktoś taki będzie.
To moje życzenie na nowy rok.
  Nic konkretnego.
Niech ktokolwiek sprawi,
  że poczuję się najważniejsza.

miłość to chłam przeliczana na ilość ran 

Czuję jak mnie zapominasz.

Najpierw rezygnujesz z drobiazgów,
potem z większych rzeczy,
a w końcu z wszystkiego.
Śmiejesz się coraz ciszej,
aż wreszcie zupełnie przestajesz się śmiać.
Twój uśmiech przygasa,
aż staje się tylko imitacją radości, czymś nakładanym jak makijaż.

Nie wolno mi Ciebie chcieć.

 Zastanawiam się nad tym wszystkim i jak zwykle wraca do mnie wspomnienie wspólnie spędzonego czasu.
Cofam się pamięcią do chwili,
kiedy się to zaczęło,
ponieważ wspomnienia to jedyne,
co mi pozostało.

 Szczerze mówiąc,
to ja nigdzie nie pasuję,
pewnie dlatego,
że rzadko bywam naprawdę radosna.
Zwykle jestem poważna
i żyję samotnie we własnym świecie.

Nic nie wyleczy tego smutku.

 

To właśnie robią ludzie w tym chaotycznym świecie, świecie wolności i wyboru:
odchodzą, kiedy chcą. 

Nie wolno mi Ciebie chcieć.

Twarze z przeszłości spacerują po mej głowie.
Twarze, o których nie chcę i nie umiem zapomnieć.

"Nadzieja" to jest wtedy,
gdy jeszcze nie płaczesz.