Któregoś dnia zrozumiesz, że Ci Go
brakuje, że brakuje Ci rytmu, jakim biło Jego serce, sposobu w jaki
oddychał czy chociażby tego, jak się poruszał. Zaczniesz tęsknić za Jego
wargami, za dotykiem Jego dłoni, za słowami, które wyrywając Mu się z
gardła trafiały wprost do Twojego ucha. I choć teraz wydaje Ci się, że
to co jest między Wami to nic: z czasem przekonasz się, że to był skarb. Diament, który mógł przerodzić się w brylant.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz