Jeśli za parę lat spotkamy się, obiecuję Ci, że będziesz żałował. Będziesz tak cholernie żałował, że tak szybko zrezygnowałeś. I owszem, rozpierdala mnie od środka, ale nigdy Ci o tym nie powiem. W ciągu tygodnia tak zawróciłeś mi w głowie, że nie poznaję samej siebie. Wiesz jak to jest budzić się co noc czując łzy pod powiekami? Słyszeć jak serce wygrywa marsz żałobny? Jak podczas 40 stopniowej temperatury, odczuwać wewnętrzne zimno i jak wśród miliona ludzi być samym? Ja wiem aż za dobrze... I wtedy przychodzi taki moment, w którym zadaję sobie pytanie :Zapomnieć ? czy starać się dalej?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz